Annette - leeftijd 40-50

Ik ben Annette, inmiddels 50 jaar.

Mijn tinnitus heeft niets te maken met een gehoorbeschadiging, maar alles met stress. 

Het was eind oktober 2016. Ik lag op bed, en irriteerde me aan een airco die ik buiten hoorde. Wie had er nou een airco draaien in oktober? Ineens realiseerde ik me dat het geluid niet van buiten kwam, maar in mijn oor zat.

Mijn leven stond direct op zijn kop! Ik was panisch en dacht: dit kan ik niet, dit ga ik niet redden. Nachten lag ik wakker, te bibberen van angst. Mijn man heeft wat kilometers met mij gewandeld om me tot rust te brengen. Maar ik kon alleen maar luisteren naar het gevreesde geluid. Ik zat uren op internet te speuren naar lotgenoten, verhalen, behandelingen. Op Facebook sloot ik mij aan bij een tinnitus groep. Van alle verhalen die ik las werd ik nog angstiger. Mensen die zichzelf van het leven beroofden door tinnitus...ik werd doodsbang door die verhalen.

Uiteindelijk werd op Facebook de praktijk van Sandra genoemd. Ik had er een goed gevoel bij en heb direct contact met haar opgenomen. Doordat Sandra de ernst van mijn situatie juist inschatte hoefde ik niet op de wachtlijst en kon ik direct terecht. Dat gaf mij al wat rust, er ging eindelijk iets gebeuren.

Het was wel een eind reizen, we waren in totaal zo’n zes uur onderweg. En dat wekelijks! Ik zeg we; mijn man was gelukkig zo lief om elke week met mij naar Vledder te rijden.

Sandra heeft mij enorm geholpen, ik ben haar nog altijd dankbaar. Ik weet niet hoe het met mij gegaan zou zijn als ik niet met haar in contact was gekomen.

Sandra voelde hoe vreselijk de stress bezit had genomen van mijn lijf. Na elke behandeling werd het weer wat rustiger in mijn hoofd. Zij moedigde mij aan positief de toekomst tegemoet te zien. En vooral niet te veel met het geluid bezig te zijn. Ik ben uit de Facebookgroep gestapt en ben gestopt met zoeken op internet. Dat gaf ook enorm veel rust. Ik werd naar van alle negatieve verhalen op Facebook.

Ik ben vrij lang bij Sandra in behandeling geweest. Eerst wekelijks, daarna om de week en uiteindelijk een keer in de drie weken. Stoppen vond ik eng, maar het is goed gegaan. Mijn tinnitus is niet weg, ik heb meestal een ruis in mijn hoofd en een piep in mijn oor. Maar ik ben eraan gewend, stoor me er meestal niet meer aan. Dat heb ik kunnen bereiken met de hulp van Sandra. En daar ben ik haar nog zo ontzettend dankbaar voor.

Uiteraard heb ik ook dagen dat het geluid meer aanwezig is. Vooral als ik veel last heb van stress. Natuurlijk komt de angst ook nog wel eens om de hoek kijken. Ik spreek mezelf dan toe dat het morgen weer beter gaat. Ik heb ook altijd een doosje diazepam 2 mg in mijn nachtkastje liggen, voor de nachten dat ik echt niet kan slapen. Maar ik gebruik ze sporadisch. 

Ik was ook bang om te vliegen, bang dat dat het geluid zou verergeren. Maar ik weiger daar aan toe te geven. Ik vlieg met speciale oordoppen en dat gaat prima. IK LAAT TINNITUS NIET MIJN LEVEN BEPALEN! 

Ik had in het begin niet kunnen denken dat ik nu weer gewoon mijn leven leid. Probeer er zo min mogelijk mee bezig te zijn. Natuurlijk heeft de tinnitus wel mijn leven wat veranderd. Het is nu eenmaal nooit meer stil..... Verder vermijd ik harde geluiden en vlieg ik met oordoppen. En ik kijk altijd even tv vanuit mijn bed, waardoor ik makkelijker in slaap val. Maar dat is het enige, verder heb ik mijn leven weer terug. Het enige wat ik jammer vind is dat ik niet wat dichter bij Sandra woon. Dan was ik heel graag voor ‘onderhoud’ in behandeling gebleven. 

Maar je kunt niet alles hebben, ik heb al zo veel geluk gehad dat zij op mijn pad gekomen is. En ze heeft me beloofd dat ik nooit op een wachtlijst hoef mocht ik haar weer nodig hebben. Dat is op zich al een goed gevoel.

Dankjewel Sandra, dat je er voor me was in de meest vreselijke periode van mijn leven......

Waldy - leeftijd 70-80

Het begon ongeveer 8 jaar geleden ,rond mijn 70e levensjaar. Eerst geleidelijk een zacht ruisen in mijn rechteroor. Later  veranderde het in een soort knarsen. Overdag viel het te verdragen, maar de nachten werden een kwelling. Van alles geprobeerd: muziek aan, slaappillen, het werd een uitputtingsslag. Oververmoeid en kribbig, geen plezier voor mijn omgeving.

Van alles geprobeerd: KNO arts (moet je mee leren leven) Testen in audiologisch centrum Zwolle Lotgenoten bijeenkomst Via audicien een maskeergehoorapparaatje MRI scan Neuroloog geeft antidepressiva Meerdaags onderzoek van Universiteit Groningen Acupunctuur Chinese massage Chiropractie Beter Horen biedt behandeling met neurostimulator aan via ziekenhuis,  na een test blijkt dat ik er niet voor in aanmerking kom.

Dit alles eigenlijk zonder resultaat. Vanaf januari 2017 verergert de situatie. Ik ben ten einde raad. Dan zie ik een advertentie in de krant van Therapiecentrum Vledder,  Sandra Posthumus. Ik lees op de site dat behandelen van tinnitus haar specialiteit is. Ik meld me aan en hoor dat er een lange wachtlijst is. Maar vanaf juli ben ik bij Sandra in behandeling en met positief resultaat.

Vanaf begin verbeterde de toestand al. De behandelingen waren eerst 1x per week, langzaam werden de tussenpozen groter. Ik zag het leven weer positief tegemoet!

Ik heb geleerd dat het niet eenvoudig is om je hoofd leeg te maken. Met de oefeningen van Sandra kom ik een heel eind. Na 7 maanden is er veel bereikt. Af en toe nog last, maar dan weet ik  hoe het komt, stress speelt zeker een rol. Ik ben nog onder behandeling, nu eens in de drie weken en dat blijf ik voorlopig doen.

Ik wil Sandra een compliment geven voor de manier waarop zij haar vak uitoefent en ik hoop dat ze nog veel lotgenoten kan helpen.

Auke - leeftijd 60-70

Hier mijn verhaal: tijdens de zomer vakantie in 2003 merkte ik een piep op in mijn hoofd. Ik dacht toen dit gaat wel over, maar nee hoor hij bleef.

Ik werkte toen in een drie ploegendienst en na verloop van tijd werd de piep heviger en ik begon er last van te krijgen. Het slapen werd minder en was “s nachts veel wakker.  Vooral de nachtdiensten gaven steeds meer problemen. Op het laatst sliep ik nog maar 3 uren en kon met geen mogelijkheid weer slapen. Het gezegde “slaap je niet dan rust je toch” werkte op een gegeven moment ook niet meer. Na 3 nachtdiensten zat ik er doorheen en snipperde de laatste nacht, maar dat kon ook niet eeuwig doorgaan, dus melde ik me steeds vaker ziek .

In augustus ben ik naar de huisarts gegaan, deze stuurde me door naar de KNO-arts. Deze man kon ook niets voor me doen en stuurde me door naar een audioloog. Na diverse test vertelde hij me dat mijn oren beschadigd waren (Lawaaidoof) en dit de piep veroorzaakte, en hij weinig meer voor me kon doen en gaf me het advies: U moet er maar mee leren leven , want anders heeft u geen leven. Hij schreef toen een brief naar mijn werkgever, met het advies om mij over te plaatsen van de drie ploegendienst naar een dagdienst. Dit was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar in overleg met de directeur, personeelsfunctionaris en de bedrijfsgeneeskundige dienst, ben ik in 2006 in de dagdienst begonnen.  Hier knapte ik weer redelijk op door de regelmaat en de werkzaamheden met minder stress.   Maar de piep bleef.

Na ongeveer 3 a 4 jaar was ik weer redelijk de oude, ik had weer meer energie en kreeg veel meer rust. Toen kreeg ik een baan op de engineeringsafdeling . Dit was een afdeling waar ik veel afwisseling had en met veel plezier gewerkt heb tot mijn pensionering op 1 december van 2013. Maar de piep bleef, en werd langzamerhand meer.  ‘s Nachts slecht slapen en overdag moe en zo sukkelde ik verder.

Op een verjaardag van een familielid in 2016 kwam het ter sprake. Een schoonzus hoorde het verhaal en vertelde me dat in Vledder een vrouw woonde die zich bezighoud met mensen met tinnitus patiënten. Ik dacht toen meteen, baat het niet het schaadt ook niet. En ik heb in het najaar van 2016 contact met haar gezocht. Ze had een wachtlijst, maar eind januari kon ik bij haar terecht en begon de therapie. Na enige behandelingen begon er al wat te veranderen. De piep werd niet minder maar anders en tot mijn verrassing kon ik mijn hoofd verder draaien, ik had ‘s nachts minder last van koude voeten, ik was minder duizelig en tot mijn verbazing ging ik een stuk beter slapen.

Ik ben nu bijna een jaar verder en voel mij fitter, de piep is minder geworden en mijn leven weer een stuk aangenamer.                                                                                                                      

27-12-2017 Auke (echte naam in de praktijk bekend)

Reactie van mijn vrouw

Tinnitus heb je niet alleen, ook al horen je naasten niet de ”piep” die in een hoofd zit. Naasten hebben er wel degelijk last van. ‘s Nachts wakker liggen, tv kijken, omwoelen enz.  hier heb je als partner ook veel last van. Nu ik niet meer iedere morgen vroeg mijn bed uit moet, beter te handelen. Sinds mijn partner onder behandeling is, geen nachtelijk tv kijken meer en krijgen we meer rust/slaap